ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΑΤΩ ΠΛΑΤΑΝΟΣ ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΣ

ΓΙΟΡΤΑΣΕ ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΑ ΤΟ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟ ΕΞΩΚΚΛΗΣΙ ΠΑΝΑΟΥΛΑ ΒΟΝΩΡΤΑΣ

Γράφει ο Γιάννης Πορφύρης

“Εν τη Γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας, εν τη Κοιμήσει τον Κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε...”

 

Οπου κι αν βρεθείς, όπου κι αν σταθείς στην Βονώρτα, θ΄ αντικρύσεις το εξωκλήσι της παγκόσμιας μας μάννας, της Παναγίας.

Στέκει εκεί απέναντι στο χωριό μας, άγρυπνο μάτι, φύλακας φρουρός μας, σκέπη και προστασία μας.

Σαν μαγνήτης τραβάει κάθε Πλατανιώτη και Βονωρτιάνο κοντά Της όχι μόνο κάθε 8 Σεπτεμβρίου, αλλά και κάθε στιγμή. Δεν αρκεί λοιπόν να πεις “...Παναγίτσα μου βοήθα”, αλλά και να γυρίσεις τη ματιά σου απέναντι για να αισθανθείς την θεία παρουσία Της.

Και φέτος, αν και την ίδια μέρα και ώρα διαμοιράστηκαν οι πιστοί, σε 3 εκδηλώσεις, [γάμος Πλατανιώτη εστιάτορα στην Ναύπακτο, 40νθήμερο μνημόσυνο Νικ. Χρυσικού] εν τούτοις στο εκκλησάκι έτρεξαν πολλοί πιστοί.

Στον νου μας φέρνουμε μερικά χρόνια παλιότερα, το 1972 όταν το Ξεροβούνι άνοιξε “την κοιλιά του” για να ξεράσει τόνους λάσπη και νερό και να παρασύρει στο διάβα αυτού του ποταμού θεόρατες πέτρες.

Μια, δυό τέτοιοι θεόρατοι βράχοι είχαν κατεύθυνση προς το εκκλησάκι μας, την Παναούλα μας...

Ολο το χωριό με δέος παρακολουθούσε όλα αυτά τα υπερφυσικά γεγονότα... κι εγώ μαζί τους δεκατεσσάρων χρόνων τότε, μαθητής του Γυμνασίου Πλατάνου!

Και όλοι τότε θαυμάσαμε αντικρύζοντας το υπερφυσικό Θαύμα της Παναγίας.

Οι θεόρατοι βράχοι πλησίασαν λίγο στην εκκλησία και σαν να τους άλλαξε κατεύθυνση κάποια αόρατη δύναμη, “εστράφησαν προς τα οπίσω...” .

Ναι με υπερφυσική μόνο δύναμη μπορούσαν να αποκτήσουν αρνητική ροπή και να κυλήσουν προς την κοντινή ρεματιά, όπου και ακόμη ευρίσκονται για όποιον άπιστο Θωμά θέλει να δει τι συνέβη! Μάλιστα ο πελώριος βράχος έγινε τρία κομμάτια, λίγο πριν πλησιάσει την εκκλησία!!

Εκείνη η θεομηνία, εκείνο το θολό ορμητικό ποτάμι που «ξέρασε» το βουνό κατάπιε στο πέρασμά της την άτυχη Βονωρτιάνα Ειρήνη Σερεβέττα –σύζυγο εν ζωή Θεοδώρου Μπερτσούλη - την ώρα που ήταν στο κτήμα της!

Μπορείς να ξεχάσεις φίλε αναγνώστη αυτό το θαύμα; Μπορείς να αποσιωπήσεις τα “ιερά θαυμάσια της Θεομήτορος”;

Μπορείς να μην αναφωνήσεις και εσύ το “Χαίρε Μήτηρ πάντων”,  “Χαίρε λιμήν και προστασία”, “Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε”.

Για την ιστορία, το εκκλησάκι ήταν ιδιωτική εκκλησία της οικογένειας Πορφύρη και όλη η γύρω περιοχή κτήμα της οικογένειας και σταδιακά δόθηκε σε κοινή λατρεία.

Θεμελιώθηκε το 1897, από την μητέρα του Ιωάννου Γεωργ. Πορφύρη, Σμαράγδω Γ. Πορφύρη το γένος Παναγιωτοπούλου Χαρδαβέλλα, μετά από  επίμονο όνειρο - όραμα που είδε.

- Θέλω να φτιάξεις το σπίτι μου, είδε να της λέει η Παναγία! [Παλαιά, υπήρχε στην περιοχή, στην τοποθεσία «ΠΑΝΑΓΙΑ» στο παλιό μονοπάτι, όπου υπάρχει αποτυπωμένη σε πέτρα η μορφή της Παναγίας εκκλησία με την ονομασία ΠΑΝΑΓΙΑ ΒΡΑΧΑΤΥΝΟΥ, αντίγραφο της ομώνυμης ιστορικής Μονής στα Παλιάμπελα Βονίτσης, η οποία κατεστράφη με τον μεγάλο σεισμό της περιοχής το 1551 Μ.Χ., όταν αλλαξε μορφή όλη η περιοχή!]

- Ετσι θα εξιλεωθείτε από τον φόνο, που διέπραξε άθελά του, ο αδελφός σου Δημήτρης . Πράγματι λίγο πιο κάτω ο αδελφός της κτήτορος ομογενής Δημήτρης ΠαπαΠαναγιωτόπουλος ή Χαρταβέλλας σκότωσε ενώ βρισκόταν σε άμυνα τον θείο του Νικόλαο Μηνά, σε διαμάχη που είχαν σε πότισμα, βρισκόμενος σε άμυνα, σε ηλικία 18 ετών. Ετσι έφυγε σαν φυγόδικος στη Βλαχιά, όπου και πλούτισε. Το χτίσιμο της Παναούλας ήταν τρόπον τινά και εξιλέωση των για τον άθελο φόνο.

 

Οι κτήτορες

Βελτιώσεις έγιναν σε πολλά στάδια. Καθοριστική ήταν η βελτίωση που έγινε στη δεκαετία το 1950, μάλιστα λειτουργούσε για αρκετό διάστημα, χωρίς να έχουν γίνει εγκαίνια. Τα επίσημα εγκαίνια έκανε ο μακαρίτης Χριστόφορος με τον μακαρίτη παπαΘανάση Τσίπουρα. Αργότερα με την φροντίδα του ομογενή Θανάση Κ. Σκουφή και του αειμνήστου Νικολάου Πορφύρη, άλλαξε η σκεπή από πέτρινη πλάκα σε κεραμοσκεπή, με δυσκολίες λόγω ελλείψεως δρόμου αμαξιτού.

Το τέμπλο φτιάχτηκε από εικόνες Αγιορείτικες, της Σκήτης Ιβήρων. Ολες δωρήθηκαν από τα παιδιά του αείμνηστου Γιάννη Γεωρ. Πορφύρη και τις οικογένειές των. Το έτος 1966 ο Νικόλαος Πορφύρης και η κόρη του Βασιλική Μονός - Πορφύρη φύτεψαν πίσω από το εκκλησάκι ένα όμορφο κυπαρίσσο_δάσος. Το 1997, ο γράφων που χρημάτισε Κοινοτικός Σύμβουλος Πλατάνου, έβαλε πλώρη για αξιοποίηση του χώρου και του ναού. Πρώτα εκανε χάραξη στέρεου και αθάνατου δρόμου που ένωσε Πλάτανο και Βονώρτα μέσω “Κουρίτου” με το εκκλησάκι. 

Διαμόρφωσε το προαύλιο χώρο, έκανε το υδραγωγείο και έφερε νερό, κατασκεύασε τα πεζούλια και την πέτρινη βρύση, έκανε παγκάκια, περιέφραξε το εκκλησάκι, έκανε προεξοχή της στέγης για τις υγρασίες, άλλαξε εντελώς την όψη του. Στο τέλος ο αείμνηστος μπαρμπα Νίκος Δανιάς τσιμεντόστρωσε όλο τον δρόμο.

Για τα έργα του εξωκλησιού διέθεσε τότε εκατό χιλιάδες δραχμές ο αείμνηστος μεγάλος ευεργέτης μας κ. Νικόλαος Δανιάς, που έδωσε προσωπικά στον γράφοντα, 300.000 δραχμές ο υποφαινόμενος, 200 δολάρια ο Δημήτρης και η Αντιγόνη Βελαώρα, από 100 δολάρια ο Νίκος και η Γιαννούλα Καραγεώργου και ο Κυριάκος και η Βασιλική Μόνος εις μνήμη των γονέων τους. 

Βοήθεια σε όλους  η Παναούλα να μας χαρίζει υγεία πάντα.